Niepoprawna czytelniczka. Uzależniona od książek. Wyrafinowana koneserka słowa drukowanego, buszująca wśród tekstów zdumiewająco różnorodnych – od arcydzieł literatury przez prace popularnonaukowe z różnych dziedzin po poradniki i literackie kurioza.
(Z okł. „Wszystkich lektur nadobowiązkowych”)
Lektury nadobowiązkowe zaczęły ukazywać się na łamach „Życia Literackiego” jeszcze w latach 60. XX wieku, ostatnie pojawiały się już w wieku XXI. Teraz zebrano je wszystkie w jednym, grubym tomie. Wiele z książek, o których pisała Wisława Szymborska, będziemy pamiętać tylko dlatego, że pisała o nich Wisława Szymborska. Wszystkie je przeczytała, włączając w to kalendarz ścienny na rok 1973 („A czemu nie napisać słówka o kalendarzu z kartkami o zrywania? Książka to przecież, i to gruba, bo mniej niż 365 kartek liczyć nie może”). Wnikliwy czytelnik „Lektur…” zauważy jednak, że jedna książka okazała się ponad siły Noblistki. Była to „Pedagogika. Podręcznik akademicki” PWN-u – „Nie mam szacunku dla uczoności, która nie potrafi się jasno i foremnie wypowiedzieć […]. Czytać dalej? Nie chcę i nie muszę. Studenci także nie chcą, ale muszą„.
Tak to wyglądało w gazecie: Życie Literackie 1968 nr 13 s. 11
We „Wszystkich lekturach nadobowiązkowych” Artur Czesak, zgodnie z tytułem, zebrał wszystkie lekturowe felietony Szymborskiej. Niestety, nie zebrał ilustracji, które towarzyszyły dwóm pierwszych wyborom, a były to świetne rysunki Szymona Kobylińskiego. Dlatego warto też sięgnąć po starsze wydania „Lektur …” – są w bibliotece.
Oprac. Ant. B.
www.bibliosfera.olesno.pl
www.bibliosfera.olesno.pl/katalogi
w.bibliotece.pl/community/libraries/oleskabp
Oleska Bibliosfera 2012-2018 